Η νύχτα - ποίημα

Η νύχτα

      Του Γιάννη Ποταμιάνου

Η νύχτα θερίζει ανθοδέσμες

από αφανέρωτους πόθους

Στην αχαλίνωτη κόλαση

των υπόγειων διαδρομών

Τα σώματα χορεύουν τυλιγμένα

στα ολόλευκα σεντόνια

Εκτίθενται στις κόκκινες ανταύγειες

σφριγηλά,

αφημένα στις ανατριχίλες τους

Άγγελοι σαλπίζουν

στους υπνωμένους ανέμους

της ψυχής

Και ανεβαίνουν οι κλίμακες

των άνομων φαντασιώσεων

Τεντώνονται τα όρια

της προσμονής

Μέχρι να κατρακυλήσει το όνειρο

σε ονείρωξη ενοχής

Απολαμβάνει η ψυχή

την ταπείνωση

της εξάρτησης από την ύλη της

Εκθέτει τα μυστικά της

οικιοθελώς

για να γίνουν εργαλεία ηδονής,

στα χέρια του αλλότριου υποκειμένου

Απαλλοτριώνεται, χάνεται

στη συνεύρεση

με το αλλότριο

Καταβροχθίζει  λαίμαργα

κομμάτια αγάπης,

σε συμπόσιο ανθρωποφαγίας

Ώστε τα δύο εις ένα έσονται

Τα εμείς να γίνουν εγώ

ψημένα στο καμίνι της ηδονής

Λίγο πριν το λυκαυγές

διαλύσει τους μύθους

της ταύτισης

επιστρέφουν οι ψυχές

στα κελύφη των σωμάτων τους

     

                       6 Ιανουαρίου 2009

                       Γιάννης Ποταμιάνος