Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Ο Σχοινοβάτης



Ο Σχοινοβάτης
                 Του Γιάννη Ποταμιάνου
Στις τεντωμένες κλωστές
                        των πόθων του
ακροβατεί, χωρίς κοντάρι 
Στις αντινομίες της λογικής του
αιωρείται, δίχως δίχτυ
Με ανοιχτά τα χέρια ισορροπεί  
στις ψευδαισθήσεις του

Χτίζει με αγάπη, πολύχρωμα
                               ηδυόνειρα
Αρμοδένει
συναισθηματικά τρίγωνα
                  και λογικά τετράγωνα
Θέλγει ο θαλερός φαλλός
                τις θηλυκές ελλείψεις
με αναλογίες αρμονικές,
                              χρυσή-τομες

Μα όταν  χαθεί η ισορροπία του                                  
στων άρρητων παθών
                              τις αντινομίες
Αναντίρρητος συντρίβεται  
στο πλακόστρωτο της μοναξιάς
Όπου λυτρώνει η βαρύτητα   
            τις ανάερες πτήσεις του

Αφού παιγνίδι πάντα  ο θάνατος
Οι ζητωκραυγές γίνονται
                              καρδιοχτύπια
Σπάνε τα κέρινα εκμαγεία μας
Και καθώς εξαγνίζει ο τρόμος
                                   τις ψυχές
Κι η κραυγή  
                          γίνεται ποίημα
Το ουρλιαχτό 
                          γίνεται τραγούδι

Άκρατος και άτμητος ο ήχος
                                   ξεχύνεται
στη λεωφόρο του πενταγράμμου
Και ουρλιάζει στα μεγάφωνα
                ξεκλείδωτη η μουσική

Έτσι
η τραχύτητα  της αέναης πάλης
εξοστρακίζει την αρμονία
                           κι’ ο Σχοινοβάτης
κατρακυλά
στη χαίνουσα χαράδρα
των αγεφύρωτων προσώπων του


        17 Ιανουαρίου 2010
         Γιάννης Ποταμιάνος