Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Νοσταλγώντας τραγωδία




Νοσταλγώντας τραγωδία    

Όταν ο ορείχαλκος
έμπροσθεν του σιδήρου γονυπετής
                                   εκλιπαρεί έλεος,
ανοίγει η βία τα σκέλη των αιώνων
                να γονιμοποιεί την Ιστορία

Τότε η πρόοδος αφήνει ενεούς
τους ποιητές να τραγωδούν
                                         τη νοσταλγία

Αχ! και μόνο,
ο ρόγχος μιας μηχανής σε κάθε πλοίο
                                               αρκούσε
να γλίτωνε το κεφάλι της Ιφιγένειας
                                           στην Αυλίδα

Λίγος ηλεκτρισμός να φωτιστεί  
             το σκοτεινό πρόσωπο
                                   του μάντη Κάλχα,
για να φανούν τα σάπια δόντια του
                κι οι πλαδαρές κοιλιές τους
Να μείνει γυμνός
                     αυτός ο μέγας
                                             υποκριτής
που τελικά πίστεψε στη δύναμή του

Όμως ήρθε η ώρα
            ο Λόγος να σηκώσει
                           το δίστομο σπαθί του
να λάμψει ο κεραυνός
                     στο σφυρήλατο τ’ ατσάλι
Ναι ήρθε η ώρα εγώ ο ανιδιοτελής
ο ανελέητος και κακεντρεχής
                    να προδώσω αμετανόητος
όλους τους μύθους του παρόντος  
χωρίς αργύρια, εντελώς δωρεάν
για να καταυγάσω το σάπιο πρόσωπο
                                             της εξουσίας
Ώστε να φυσήξει αγέρι δροσερό
που θα να δροσίσει τρυφερά το μέτωπο
                        των τελευταίων δικαιομάχων

Να τώρα εγώ ο προδότης
                       του παρόντος ο αρνητής
πάνοπλος σε πυρρίχιο χορό
θα ξεγυμνώσω την ψυχή μου
                                απ’ τα επτά της πέπλα  
για να γιορτάσω ολόγυμνος
             την αστείρευτη αειφορία μου

                                           4 Μάη 2012
                                     Γιάννης Ποταμιάνος

1 σχόλιο:

  1. Να τώρα εγώ ο προδότης
    του παρόντος ο αρνητής
    πάνοπλος σε πυρρίχιο χορό
    θα ξεγυμνώσω την ψυχή μου
    απ’ τα επτά της πέπλα
    για να γιορτάσω ολόγυμνος
    την αστείρευτη αειφορία μου



    Γιάννη έχεις πολύ ιδιαίτερη ποιητική σκέψη που μου αρέσει πολύ!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή