Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Αταξίδευτος - ποίημα





    
Αταξίδευτος 

Ώρα πολλή σκοτεινιασμένος
περπατάει στο πλακόστρωτο
κουβαλάει τις σκιές του
ανάμεσα σε δύο φανοστάτες
πότε μεγαλώνει η μια
πότε θολώνει η άλλη
Ώρα πολλή μελανοθώρητος
περπατάει στη προκυμαία
Κουβαλάει μισεμό και καταχνιά
ανάμεσα σε δύο φανοστάτες
Ο άγκυρες σηκώνονται
το πλοίο φεύγει μουγκρίζοντας
Αυτός μαζεύει τις σκιές του
απ’ το πλακόστρωτο
και φεύγει αταξίδευτος

                     27 Ιουλίου 2012
                  Γιάννης Ποταμιάνος

1 σχόλιο:

  1. Ορισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή