Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Σφάζοντας έναν Άρρητο


Σφάζοντας έναν Άρρητο


Σφάζοντας έναν Άρρητο

Κι’ αφού φόρτωσα στην πλάτη μου
                               μια ζαλιά με όνειρα
αλάργεψα προς τη μεταφυσική
και χώθηκα ο σκώληκας στην τρύπα
σκάβοντας στοές προς το επέκεινα

Όμως με μια ανάμνηση του φεγγαριού
                                           να με παιδεύει
έσφαξα το θεϊκό μ’ ένα ερώτημα:
Είναι άραγε κβαντικό το πνεύμα;
Κι’ εφόσον άρρητο το θεϊκό
γιατί τραγουδάει ο τζίτζικας
                                      καταμεσήμερο;

Έτσι ως συμβάν επέκεινα του είναι,
                                       αναποφάνσιμος
βγάζω τη γλώσσα στην ταυτότητά μου

Ω! πως φοβάμαι τη ρητή προσέγγιση
                                                   ο άρρητος
τρέμω ο φουκαράς τις δολοπλοκίες
               της συγκλίνουσας συνάρτησης
Αφού καθώς με θωπεύει ερωτικά
                                           στα σκέλια
μου στήνει δόκανα και φράγματα
                                            εκατέρωθεν
                                                                            
Δολώματα στην ποντικοπαγίδα
                                                του ορίου

Αχ πως φοβάμαι ο έρμος τον Προκρούστη
                             που περιμένει στη γωνιά
Μην κόψει την ουρά μου
και καταντήσω έτσι
                        μια ταπεινή ρητή προσέγγιση
χωρίς μυστήριο και στύση

                                         4 Δεκεμβρίου 2010
                                         Γιάννης Ποταμιάνος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου