Ψηλαφώντας
Ψάχνω
στο σκοτάδι, ψηλαφώ
τις λάμψεις της αλήθειας
Στους
τοίχους τα παράθυρα
με κερνούν έναστρο ουρανό
καίγεται
η ύλη, ολοκαύτωμα
να φωτίζει το έρεβος
Κι’
οι νόμοι που ξεφτίζουν
θολώνουν
τις τροχιές των αστεριών
Μόνο
ο χρόνος συνεπής
να χαράζει μαχαιριές
στο πρόσωπό μας,
να
ζαρώνει τις πρωινές μας μάσκες
στον καθρέφτη
Όμως
αφού
στις
αιώρες των θεωριών η ζάλη
Πάντα
με το αμείλικτο μαχαίρι
της αμφιβολίας
θα
αιχμίζει ο λογομάχος
τη λυμφατική μας σκέψη
Αφού
η αμφισβήτηση
γονιμοποιεί το λόγο
κι’
ο λόγος επιμένει
ν’ ανθίζει απ’ τις πληγές του
29 Ιουλίου 2011
Γιάννης Ποταμιάνος