Αγναντεύοντας

Αγναντεύοντας

Μύστης κρυφής κίνησης

                       ο ασάλευτος βράχος

Κι απ’ τα σωθικά του αναβλύζει

                            γαλάζια θάλασσα

Όταν στα τεντωμένα αυτιά

                               των ιστιοφόρων

φυσάει ο άνεμος ταξίδι

Κι έρχεται το θρόισμα των πανιών

                        μοιάζοντας μοιρολόι

                        για ταξίδι αταξίδευτο

Μόνο που, όσο αγναντεύοντας

                                            η λύπη

γεννιέται νοσταλγία

για να σκορπίζει η ψυχή στο κύμα

Τότε είναι που στα παιγνίδια 

των δελφινιών

                       χαμογελάει η ελπίδα

Μέχρι που στο πυρωμένο

                                        ηλιοβασίλεμα,

οι τελευταίες βουτιές του γλάρου

μαχαιρώνουν το κύμα στο πλευρό

Μύστης κρυφής κίνησης

                       ο ασάλευτος βράχος

Κι απ’ τα σωθικά του αναβλύζει

                            γαλάζια μοναξιά

Για να βρει ο πόνος την ηχώ του

αλαλάζοντας σε υπόγειες στοές

                               1 Ιουλίου 2012

                                                               Γιάννης Ποταμιάνος