Κυριακή 6 Απριλίου 2014

Το ανάποδο δέντρο


Το ανάποδο δέντρο  

Αυτό το δέντρο απλώνει τις ρίζες του
                                       ψηλά  στον ουρανό
Από εκεί ρουφάει τους χυμούς του
και τους κατεβάζει στη γη
                                 μες στους καρπούς του
Αυτό το δέντρο έχει γλυκύτατους
                                                          καρπούς
κι όποιος τους τρώει
                          γεύεται ουράνιους χυμούς

Σ’ αυτό το δέντρο τα πουλιά κουρνιάζουν
                                           μες στις ρίζες του
και τα σκουλήκια έρπουν στα κλαδιά του
Αυτό το δέντρο
                τρέφεται με  σύννεφα κι αστέρια

Αχ αυτό το ανάποδο δέντρο!
Οι καρποί του ακουμπούν στη γη
                 κι είναι λυπημένοι σαν φεγγάρια
γι’ αυτό τους αγαπούν οι άνθρωποι
                                             και τα σκουλήκια
Ανάμεσα στα φύλα του θροΐζει η πίκρα
κι όσο κι αν ψηλώνει, οι κλώνοι του
                                          ακουμπούν στη Γη

Αυτό το ανάποδο δέντρο είναι η ποίηση  
         στις ρίζες της τραγουδάνε τα πουλιά
κι οι καρποί της, είναι φωτεινοί σαν Ήλιοι,                              
                                  όμορφοι σαν φεγγάρια
Γι’ αυτό «λάβετε φάγετε»
                        τους ουράνιους καρπούς του
μπας και γυρίσει η Γη ανάποδα

Αυτό το ανάποδο δέντρο,
          είναι η σκάλα τ’ ουρανού,                               
                       να κατεβαίνουν τα φεγγάρια!

                             17 Οκτωβρίου 2013
                            Γιάννης Ποταμιάνος


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου