Δικαίωμα στο φόβο

Δικαίωμα στο φόβο 

Η αγάπη σου απόψε με λυτρώνει

             και βέβαια έχω δικαίωμα στην ποίηση

όμως το αδιανόητο με τραβάει απ’ το μανίκι

     και μετέωρος όπως ακροβάτης αιωρούμαι

δίχως δίχτυ και φοβάμαι

Με ολόγιομο φεγγάρι ταξιδεύω απόψε

                                   σε φυσική και μεταφυσική

Τι ομορφιά που χτίζουν μια εκατοντάδα

                                                     χημικά στοιχεία

Ω τελειότητα που κυλάς στα γάργαρα νερά

πως καθρεφτίζεις τις νεράιδες

           που λούζονται στο φως του φεγγαριού

Εγώ απόψε ωραιολάγνος καταβροχθίζω

                                    ορατή κι αόρατη ομορφιά

Αφού ουρανός και θάλασσα

                 συναντώνται στο απέραντο γαλάζιο

Αφού σύννεφα και κύματα αέναα ταξιδεύουν

                                                   κι εναλλάσσονται

Η φυσική και μεταφυσική είναι ένα ταξίδι

                                        σ’ ουρανό και θάλασσα

με ορίζοντα κοινό, ασαφή κι απρόσιτο

Η θάλασσα, το ταξίδι, ο ουρανός και τ’ άστρα

                         καρφωμένα στη μεγάλη σφαίρα

γυρίζουν όλα μαζί

                     στο ρολόι του μεγάλου μυστηρίου 

Κι εγώ ψάχνω απόψε το αόρατο ελατήριο

σε βουνά και θάλασσες

                                    στων γαλαξιών τις σπείρες 

στις αθέατες χορδές της ύλης και της μουσικής

Εγώ ο ορφανός σκύμνος που χάθηκε

           στη σαβάνα, απόψε ψάχνω και φοβάμαι

Και βέβαια έχω δικαίωμα στον φόβο,

                                            αφού είμαι άνθρωπος

Όμως ασπίδα απόψε η αγάπη σου με λυτρώνει

Εσύ και το φεγγάρι, η ομορφιά 

κι η αγάπη σου που ‘ναι μονόδρομος,

                                             τουλάχιστον γι απόψε

                                             Γιάννης Ποταμιάνος