Το ξόρκι

  

Το ξόρκι   

Κι ατενίζοντας

               τη θολή γραμμή των οριζόντων

είδαμε το ουσιώδες να μας διαφεύγει

Πώς να εξορκίσεις το άρρητο

                                               μ’ ένα ποίημα

Να περιγράφεις την πληγή δεν αρκεί

όταν το ρήγμα εκτείνεται ως τα θεμέλια

                             ως την αρχέγονη αταξία

Η πολυσημία ρέει στους νευρώνες μας

                                   

Έτσι που ίσως μόνο ο άνεμος γνωρίζει

τους στροβιλισμούς

                   που ταξιδεύουν τα σύννεφα

Όμως σ’ εμένα

το μινυρίζουν μυστικά τα φυλλώματα

                                          του φθινοπώρου

πως ο νόμος της φθοράς

                    είναι ο νόμος της αφθαρσίας

Γι αυτό ακριβώς κι εγώ, πρώιμα ξορκίζω

                                                  τον χειμώνα

σιγοτραγουδώντας το καλωσόρισμα

                                                    της άνοιξης

                                     Γιάννης Ποταμιάνος