Φεγγάρια ενός άλλου ουρανού

Φεγγάρια ενός άλλου ουρανού   

Μια θαμπάδα πάντα θολώνει το τοπίο του

Η ζωή του ένας δρόμος για το ανέφικτο

Του άρεσε ν’ αγναντεύει τη θάλασσα

Μια συνωμοσία της σιωπής

                              η συγχορδία των κυμάτων

Έτσι που η σκέψη του να ταξιδεύει

                                                 στον αφρό τους

Ο δρόμος του είναι χωρίς γυρισμό

                                        ίσως και χωρίς ταξίδι

Μόνο την νύχτα ενός άλλου ουρανού

                με περισσότερα φεγγάρια,

                                                        ονειρεύεται

κάθε βράδυ κοιτάει τον ουρανό

                                              μουρμουρίζοντας

Πως δεν αξίζει η ζωή χωρίς φεγγάρια

Πως τα φεγγάρια είναι τα λουλούδια

                                      μιας εύοσμης νύχτας

φυσιογνωμίες της ασημένια θάλασσας

Ω! Εσείς

Φεγγάρια της πηχτής σιωπής

                                                       μιλήστε του

Φεγγάρια με το χαμηλωμένο βλέφαρο

            Φεγγάρια με το ασημένιο χαμόγελο

Η ζωή του είναι μια θάλασσα

μια βάρκα με πανί που ταξιδεύει

                                 και πουθενά δεν φτάνει

Το ταξίδι του είναι χωρίς γυρισμό

κι εσείς φεγγάρια των ονείρων του  

                 φωτίστε το δρόμο της φυγής του

                                    Γιάννης Ποταμιάνος