Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

Η στιγμή

                    
Η στιγμή 

Ο χρόνος, είναι αδιαίρετος ο χρόνος
        χωρίς παρελθόν, παρόν και μέλλον
Έχει εξουσία σ’ όσους έχουν μνήμη
                                              κι αισθήματα

Πιάσε μια φωτογραφία μου
    κι ας είναι κιτρινισμένη απ’ τον καιρό
κράτα την σφιχτά
                            να ‘χεις το πρόσωπό μου
ο χρόνος είναι αδιαίρετος,
                                   κράτα με στη μνήμη

Η στιγμή με συμπυκνώνει με κρατάει
                για λίγο ανάμεσα στα δάχτυλα
κι ύστερα ρέω
Η στιγμή μοσχοβολάει ύπαρξη
ανοίγει ξαφνικά σαν κόκκινο γαρίφαλο
                    και βάζει φωτιά στα πέλαγα
Αιωρείται σαν καντηλάκι κρεμασμένη
                                          στο εικονοστάσι
για να φωτίζει αυστηρά πρόσωπα αγίων
κι ένα πρόσωπο μάνας σκυμμένο
                                       που προσεύχεται

Μια στιγμή έχω κρατήσει από σένα
                μια στιγμή που φλογίζει όνειρα
μια εικόνα ασημόχαρη
               λαξεμένη μια νύχτα με φεγγάρι

Μια στιγμή είναι η ζωή μου
              λαξεμένη με φως του φεγγαριού


                                    Γιάννης Ποταμιάνος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου