Επτά χρόνια γόος η Πόλις

Επτά χρόνια γόος η Πόλις

Για την σκληρότητα των εκδορέων σας μιλώ

     οι ανθρώπινοι ογκόλιθοι έχασαν τις ρίζες τους

κατολισθαίνουν θρηνούντες

                                               στη χαίνουσα χαράδρα

Ξεφυλλίζοντας την ιστορία καταγράφεται

ως άσημο γεγονός η υποδούλωση της Πόλης 

                                                        στους Σαράφηδες

Στις υποσημειώσεις οι παρενέργειες

                                          όπως άστεγοι και άνεργοι

χρεωμένοι ως το μεδούλι

                                        υποταγμένοι στην αβουλία

Ας θρηνήσουν οι  μαυροφορούσες,

                                                 σε κύκλο είπα ο χορός

                   στάχτη στα μαλλιά σας μοιρολογίστρες

Πως αλλιώς

αφού ο θάνατος της ελευθερίας θάνατος διπλός

καθόσον θάνατος Όλων

                                 αλλά και θάνατος του Καθενός

Στάχτη στα μαλλιά, ώχρα στο πρόσωπο ικέτιδες

Πως αλλιώς αφού

η Πόλις χωρίς φωνή, η σιωπή των λεωφόρων

               η δυσκοιλιότητα, η έκρηξη των σωθικών

 Ο ρόγχος όπως σειρήνα εργοστασίου

                                               οδηγός αλλοφροσύνης

Όλοι στη σειρά για τον επιούσιο

                                στη σειρά είπα για το συσσίτιο

Η οδύνη που γίνεται αϋπνία,

                                       ο ήχος των δευτερολέπτων,

                                    ριπές στο σώμα των ονείρων

Επτά χρόνια σπασμοί,

                σπαρταράει το σώμα της Πόλης

                                                                   ψυχορραγεί

Κοιτάξτε τους έρημους δρόμους

                                              τις αφανισμένες αγορές

                     το φοβισμένο βλέμμα των ανθρώπων

Η όψη της παραίτησης

                           η θηλιά του μηδενός

                                                 η απουσία του θυμού

Ένα απέραντο μοιρολόι

                    στα ρείθρα  χολή και αίμα

                                             διαπιστωμένος θάνατος

Ακούστε

Ο ρόγχος της Πόλης, η ηχώ της απόγνωσης

                        που επιστρέφει σε ωραία εξέγερση

Ακούστε

Έτσι αναμετρώντας το αίμα

                                                   η ζωή γίνεται πόθος

ν’ ανθίζουν πρώιμες αμυγδαλιές

                   ντελάληδες ανυπότακτης ανθοφορίας

Για τη σκληρότητα των τοκογλύφων σας μιλώ

και το θρήνο που επιστρέφει

                            κρατώντας τη σπάθα αρχαγγέλου

Για τη σκληρότητα των εκδορέων σας μιλώ

και την ηχώ της κραυγής

             απ’ τη χαίνουσα χαράδρα

                                           της ανοιχτής πληγής μας

Επτά χρόνια γόος η Πόλις

τα ασυνείδητο είναι κι αυτό ένα σωσίβιο

το ωάριο μιας Οκτάνας

         που επωάζεται απ’ τον αρχέγονο εαυτό μας

Ένας υπόγειος  ανυπότακτος βολβός που ποθεί

                    κι ονειρεύεται την έκρηξη της άνοιξης

Έτσι ώστε να γίνει, οσονούπω,

               κήπος ανθοφορίας ανοιξιάτικος η Πόλις

                                                    Γιάννης Ποταμιάνος

Υστερόγραφο:

Επτά χρόνια γόος η Πόλις, κι αυτοί γιορτάζουν

                                                τα δυο χρόνια φαγούρας