Έχει γεύση η ομορφιά

Έχει γεύση η ομορφιά 

Όταν στο βαθύκολπο όνειρο

                                            κοιμάται το καράβι

τότε είναι που σε φιλάει στο στόμα

                                                       η αιωνιότητα

και σου τάζει όπως το νέο άστρο αθανασία

Ευτυχώς που η εύμολπη φωνή του γρύλου

                                               μες τη φλέβα μου

μετράει τη σιωπή

                   με τα δευτερόλεπτα της ύπαρξης

και με βεβαιώνει πως δεν πέθανα ακόμα

Έτσι ας πιω για πρωινό

                              ένα ποτήρι ρόδινη ομορφιά

κοιτάζοντας τη ροδαυγή

                                    στις κορυφές των λόφων

Γιατί ακούω το λυκαυγές

                     να περπατάει στα κεραμίδια μου

κι ο ήλιος μου γνέφει φιλικά

                                              μέσα απ’ τις γρίλιες

Κορμί μου εσύ

          που γεύτηκες την ομορφιά του κόσμου

αλλά σου διαφεύγει ακόμα

                                             το μεστό της νόημα

μη φοβάσαι για το νόμισμα στα δόντια

Ο θάνατος είναι ο αμείλικτος εχθρός

                                                          της εξουσίας

ο μέγας αδωροδόκητος αντιεξουσιαστής  

που απλήρωτος κουβαλάει στη βάρκα του

                                   τη ζωή για την αιωνιότητα

                                              Γιάννης Ποταμιάνος