Το βότσαλο και η ορμή του

Το βότσαλο και η ορμή του

Το σκοτάδι είναι πανταχού παρών

                μέσα κι έξω, είναι ο κανόνας

Το σκοτάδι είναι ο καμβάς

                      που προκαλεί τις πινελιές 

είναι ο δρόμος κι ο ταξιδιώτης μαζί

                         που χάνονται στη νύχτα

είναι η νύχτα κι η μέρα μαζί

                          που χάνονται στο χρόνο

Το σκοτάδι είναι ο χρόνος

                            χωρίς τα δευτερόλεπτα

Το σκοτάδι είναι η τάξη

μια θάλασσα δίχως κύματα, η νηνεμία

Όμως  το λάθος του σκοταδιού 

                                      είναι που φωτίζει

το λάθος της ανυπαρξίας

                    είναι που ποιεί την ύπαρξη

Το λάθος είναι

το βότσαλο και η ορμή του

                 που προκαλούν την τρικυμία

Ω άρνηση της άρνησης

Ω εξαίρεση του κανόνος

                 εσύ δίνεις ζωή κι αυτογνωσία

Γι αυτό

           άξιον εστί το λάθος του ερέβους

που κατακρημνίζεται

                      και ανατέλλει ζείδωρο φως

ή μήπως και πρόκειται για εσκεμμένη

                           αυτοχειρία της μοναξιάς

που ψάχνει το κλάσμα που της λείπει;

Πρέπει να περπατήσεις

                  με το μπαστούνι του τυφλού

στα σκοτεινά μονοπάτια τ’ ουρανού

           να σ’ αλυχτάνε τα ουρανόσκυλα

Πρέπει να νοιώσεις την παγωνιά

                                               της μοναξιάς

αριστερά στο μέρος της καρδιάς

Πρέπει να καταβροχθίσεις

                                               πολύ σκοτάδι

για ν’ απολαύσεις την αστροφεγγιά

                            Γιάννης Ποταμιάνος