Η Πρωτομαγιά

Η Πρωτομαγιά 

Βγήκες στην όψη

                               αιμοστάλακτη

με υψωμένη τη γροθιά

ανεμίζοντας στο φως του Μάη

                                 αυταπάρνηση                     

Στεφανωμένη λουλουδιασμένα

                                            όνειρα

κι αστείρευτη αγάπη για ζωή

Μύριζε ο ιδρώτας σου έρωτα

              και η δουλειά σου ελπίδα

Κι όμως σε θέρισαν οι ριπές

                                      σαν στάχυ

Τα κόκκινα τριαντάφυλλα

   έγιναν παράσημα στα στήθη σου

επίμονα να αιμορραγούν

                    της λεβεντιάς το νάμα

Αχ Πρωτομαγιά άδολη παρθένα

                 εμπνέεις και εμπνέεσαι

απ’ τις κεραύνιες ομοβροντίες

               της ανοιξιάτικης βροχής

και περιφρονώντας το χαλάζι

                βλέπεις μόνο καλοκαίρι

Αχ εργατική Πρωτομαγιά, θυσία

                  σε κάδρο κρεμασμένη

Οι εικόνες των μαρτύρων σου

                                 μας οδηγούν

  

                      Γιάννης Ποταμιάνος