Η Κερυνίτιδα έλαφος

  

Η Κερυνίτιδα έλαφος 

Κυνηγημένος εισχώρησα

                        στο δάσος με τα λίγα ξέφωτα

                              εκεί ψάχνω τους ανέμους

Κι ο λόγος μου χαρταετός πολύχρωμος

                               ανεμίζει τα πτερύγιά του,

κι όμως πέραν της οίησής του,

όσο πετάει,

   παραμένει σφιχτά δεμένος

                            στο σχοινί που του δόθηκε

Τίποτα, έστω και αποξηραμένο

                        δεν απέμεινε στο δισάκι μας

ούτε καν δαμάσκηνο να φιλέψουμε

                                   τους καλεσμένους μας

Κάθε χρόνο ορειβάτες, ανεβαίνουμε

                                    κι όμως δεν βλέπουμε

                                        πίσω απ’ τις κορφές 

Τα βουνά κρύβονται απ’ του εγώ μας

                                                 την ψηλάφηση

Γι αυτό όπως ο τυφλός

                                 ανιχνεύω το χωρόχρονο

                                   με το λευκό μπαστούνι

και του μυαλού μου

                               τα εικαστικά τεχνάσματα

Μα όσο κι αν επιμένω

         το αόρατο δεν ευδοκιμεί στα ξέφωτα

Γι αυτό είμαι έτοιμος να εισχωρήσω

                                 στον άγνωστο πευκώνα,

έστω τυφλός, με το λευκό μπαστούνι μου

έως ότου το θαλάσσιο κύμα

                                                  μου ψιθυρίσει

το χιλιόχρονο μυστικό που η θάλασσα

                                       κρύβει στο βυθό της

Πως εγώ, ο τυχαίος ανθός της άνοιξης

                                      θα γονιμοποιώ εσαεί

                φθινοπωρινούς καρπούς ανάγκης

Έτσι λοιπόν, εγώ ο εισελαύνων

                                     θηρευτής και θήραμα

στα ψυχρά αστρολίβαδα

                                   αναζητώ την ψυχή μου,

την Κερυνίτιδα Έλαφο

                                   με τα χρυσά της κέρατα

Έτσι λοιπόν,

                      εγώ ο Αργοναύτης του χρέους

θαλασσοδέρνομαι αναζητώντας  

                                     το χρυσόμαλλο δέρας

                          που φυλάνε οι χίλιοι δράκοι

                                    Γιάννης Ποταμιάνος