Τυφλός δίκης οφθαλμός

Τυφλός δίκης οφθαλμός

Αγκομαχάει η ζωή 

                καθώς τραβάει την ανηφόρα

Θρυμματίζονται τα όνειρά μας

       στις συμπληγάδες της ματαίωσης

Δύσβατα τα μονοπάτια

                        και πώς να τα διαβούμε

Η απόγνωση τρυπάει τις φλέβες

Ζητείται επειγόντως

              έστω μια ψευδαίσθηση

                                                     αγάπης

Πάει καιρός

που το ρόπτρο της διάψευσης

                         μας χτύπησε την πόρτα

που μπήκε και γαντζώθηκε

                                            στο νταβάνι

                               το μαύρο φάντασμα

Μας λοιδορεί

ένας τυφλός, δίκης οφθαλμός,

               που τιμωρεί χωρίς να βλέπει,

που στέκει αμίλητος σαν ενοχή

                                       και μας κοιτάζει

                                Γιάννης Ποταμιάνος