Οψιφανής νοσταλγία

  

Οψιφανής νοσταλγία  

Αίμα από γαρύφαλλο στο πέτο

Σε καλεί η νοσταλγία μου

                         στον κάμπο με τις λεμονιές

Στο ασημένιο στήθος σου δυο φεγγάρια

                                  μοσχοβολάνε γιασεμί

Μη αργείς

ο Αύγουστος καβάλα στ’  άλογό του

                                                   ξεμακραίνει

Κι ο Σεπτέμβρης

                        όπως ο καφές «ναι και όχι»

Μην αργείς ζεστή η βραδιά

                            και το φιλί θέλει φεγγάρι

Το χέρι μου άδεια φωλιά

                         για το μικρό σου περιστέρι

Κι οι λέξεις μου σαστισμένα πουλιά

                                      απ’ το πολύ γαλάζιο

Το κεφάλι σου στον ώμο μου

               μου ψιθυρίζεις στ’ αυτί

                                   τ’ όνειρο που βλέπεις

Αίμα από γαρύφαλλο στο πέτο

                ολοκαύτωμα στη νοσταλγία μου

Ας ξεμακραίνει ο Αύγουστος

                                   καβάλα στ’ άλογό του,

το στήθος μου θησαύρισε

                             πολλή απ’ την αγάπη σου

Κι όπως το παλιό κρασί ωρίμασε

                                  οψιφανής η νοσταλγία

Μην αργείς ο Αύγουστος ξεμακραίνει

κι ο Σεπτέμβρης αβέβαιος

                                   πατάει σε δυο βάρκες

                                    Γιάννης Ποταμιάνος