Αυγουστιάτικο φεγγάρι

  

Αυγουστιάτικο φεγγάρι  

Κι’ όμως κάποτε περπάτησα κι εγώ

                                σε θαλερή κοιλάδα

ακούγοντας κελαηδίσματα πουλιών

                             και μουσική τ’ αγέρα

Τότε, που κάτω

από φεγγάρι Αυγουστιάτικο

                          φίλησα τα μαλλιά σου

Κι’ είναι από τότε που, σαν

                                             με φυσήξει 

τ’ Αυγουστιάτικο μελτέμι

                                ξυπνάω και ψάχνω

στα υγρά σεντόνια μου

                       το χέρι, να σου κρατήσω

Κι’ είναι από τότε που μπαίνει

                                   απ’ το παράθυρο

τ’ ολόγιομο φεγγάρι,

φωτίζει την άδεια χούφτα μου

                        σαν πεινασμένη αράχνη

να ψάχνει στο επέκεινα

                                       του κρεβατιού

πίσω απ’ τον μέσα τοίχο

Γι’ αυτό κρατώ ζηλότυπα

                         μες στα ρουθούνια μου

την μυρουδιά σου

και την πίκρα ενός  φιλιού

                                              στο στόμα

Κι’ είναι από τότε που όλο το χρόνο,

                                             κάθε χρόνο

περιμένω να φανούν

                     τ’ Αυγουστιάτικα φεγγάρια

                            Γιάννης Ποταμιάνος