Αργυρώνητοι ηγεμονίσκοι

    

Αργυρώνητοι ηγεμονίσκοι    

Αργυρώνητοι ηγεμονίσκοι

                             παρέδωσαν την άμπελο

Βυσσοδομούν οι εισβολείς

Τοκογλύφοι τρυγάνε

                             τα τσαμπιά των ονείρων

Η άμπελος της χαράς λεηλατήθηκε

Μόνο οι πικροδάφνες παραμένουν

                                                    ανθισμένες

Κι όσες αμυγδαλιές

                           καρπίζουν πικραμύγδαλα

Ο ιδρώτας και to αίμα μας θησαυρίζεται

                    στα σκοτεινά σεντούκια τους

Μα όσο κι αν κροταλίζει ο βούρδουλας

          η ηχώ του επιστρέφει ως κεραυνός

Και θα ‘ρθει υετός θυμωμένος

                                                    σε δρολάπι

να γκρεμίσει τ’ ακροκέραμα

                               των δημοσίων κτηρίων

 Είναι νόμος στα γαμψά νύχια

                 να βλασταίνουν τριαντάφυλλα

Η άνοιξη θα ‘ρθει

τα πουλιά και τα δένδρα

                  να συνδράμουν τα όνειρά μας

Μα οι ανοιχτές πληγές που κλείνουν

                                             αφήνουν ουλές

έτσι για να θυμούνται οι νέοι

ποιοι πάλεψαν

                      για την ομορφιά του κόσμου

Κι εσύ σύντροφε μελισσοκόμε

                           φρόντιζε τις κυψέλες σου

Να γίνει η Πόλις μελίσσι βουερής χαράς

                                 για όλους τους πολίτες

                                    Γιάννης Ποταμιάνος